دانشگاه ها برنامه های اینترنتی و آموزش های مجازی را با اهداف زیر دایر می کنند:

1- عرضه ی کمک های آموزشی تکمیلی به فراگیران در فرایند یاددهی – یادگیری
2- امکان انتخاب دروس از دانشگاه های دیگر از طریق اینترنت برای دانشجویان
آشنایی دوره هایی برای عموم مردم در حکم قسمتی از تحصیلات درازمدت و مادام العمر
سیر تحول و توسعه آموزش مجازی در دانشگاه های ایران :
با وجود تاسیس دانشگاه پیام نور با هدف اجرای آموزش از راه دور،باید گفت در ایران ظهور پدیده آموزش مجازی ،با ارائه طرح ملی در این زمینه که به تکفا نامیده شد و در سال 1381 آغاز به کار نمود،پی ریزی گردید.اولین دوره های آموزش مجازی دانشگاهی به طور رسمی از اواخر سال 1383 توسط دانشگاه شیراز با یک رشته دانشگاهی (کارشناسی ناپیوسته مهندسی کنترل و ابزار دقیق)با حدود 200 دانشجو راه اندازی شد.
البته دانشگاه تهران با تاسیس مرکز آموزش های مجاری در سال 1381 اولین دانشگاه داخلی است که مطالعه و برنامه ریزی را در این زمینه آغاز کرده است، اما اولین دوره آموزش های مجازی دانشگاهی به صورت علمی در سال 1383 در دانشگاه شیراز و بعدها در دانشگاه علم و صنعت و دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی و دانشگاه امیر کبیر ایجاد شد.
دانشگاه های مجازی در ایران اغلب اهداف و وظائف مشابهی را دنبال می کنند .افزایش ظرفیت پذیرش دانشجو بر اساس نیاز جامعه و نیز بهبود کیفیت آموزشی از اهم این اهداف و وظائف است.در حال حاضر دانشگاه های متعددی در حال فعالیت یا راه اندازی چنین دوره هایی می باشند.دانشگاه هایی که دوره ها و دروسی را به صورت تک درس برای دانشجویان غیر حضوری خود به صورت مجازی ارائه داده اند عبارتند از :
مرکز یادگیری الکترونیکی دانشگاه زنجان
دانشگاه آزاد اسلامی
دانشگاه بین المللی ایرانیان
دانشگاه مجازی شیراز
دانشگاه تربیت مدرس
دانشگاه شریف
اندکی بعد از اقدام دانشگاه ها از روش آموزش مجازی بخش آموزش و پرورش کشور نیز فعالیت هایی را در این زمینه شروع کرده است(نصیری،1383).
پیشینه تحقیق:
تحقیقات داخلی:
جوادی فرد(1390)در رساله پایان نامه خود با عنوان"بررسی تطبیقی آموزش الکترونیکی در کشورهای انگلستان،ژاپن و ایران"از میان کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه،این سه کشور را با روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب کرد و با روش تحقیق توصیفی-پیمایشی به این نتایج رسید:مسئولین کشور انگلستان با در نظر گرفتن شرایط و مقتضیات زمان اقدام به طراحی و برنامه ریزی های خاص نموده اند و با پیگیری این برنامه ها،مسائل و مشکلات مربوطه را به نحو احسن حل و فصل نموده اند و از لحاظ سیر تاریخ و تحول آموزش الکترونیکی این کشور پیش تر اقدام به تاسیس موسسات آموزش از راه دور و آموزش الکترونیکی،نموده است و دو کشور ژاپن و ایران با فاصله زمانی نه چندان زیاد نسبت به تاسیس چنین موسساتی اقدام نموده اند و نیز هر سه کشور برای توسعه و بهبود آموزش الکترونیکی اهداف و خط مشی هایی را در نظر گرفته اند که برخی از آنها در میان سه کشور مشترک بوده است و برخی بر اساس مقتضیات خاص کشور هامتفاوت می باشد.هر سه کشور از شیوه های متنوعی در ارائه آموزش الکترونیکی بهره می برند و دو کشور انگلستان و ژاپن با توجه به مهیا بودن زیر ساخت های لازم شیوه های ارائه،نسبت به ایران از کیفیت بهتری برخوردارند.و نیز در کشور های انگلستان و ژاپن تعامل بخش های خصوصی و دولتی نسبت به ایران در زمینه توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات و اجرای طرح ها در راستای توسعه و گسترش آموزش الکترونیکی،بسیار مشهود است.
خرازی و اسفندیاری مقدم(1388)در تحقیق خود با نام “امکان سنجی اجرای آموزش مجازی برای تولید کنندگان بخش کشاورزی"، با ابزار زمینه یابی (پیمایشی) ، سعی در سنجش امکان پذیری آموزش مجازی برای تولید کنندگان بخش کشاورزی نمودند. در این تحقیق که جامعه آماری آن شامل دو گروه کارشناسان آموزش مجازی و گروه مجریان و مربیان آموزشی شاغل در وزارت جهاد کشاورزی استان تهران بود، نتایج زیر به دست آمد: اجرای آموزش مجازی برای تولیدکنندگان بخش کشاورزی امکان پذیر است، امکان اجرای آموزش مجازی به هر دو روش همزمان و غیر همزمان وجود دارد، اجرای این آموزش ها فقط برای دروس نظری دوره های آموزشی و ترویجی امکان پذیر است.
ربیعی (1388) در ” بررسی اثر بخشی دوره های آموزش مجازی از دیدگاه اساتید و دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1387″ با روش توصیفی- پیمایشی و ابزار پرسشنامه محقق ساخته و جامعه آماری اساتید و دانشجویان آموزش مجازی در دانشگاه فردوسی مشهد، نتیجه گرفت که از نظر دانشجویان اثر بخشی این دوره ها نامطلوب گزارش شده است.
نادری (1388) در تحقیق خود با نام “بررسی رابطه میان سبک های یادگیری با موفقیت تحصیلی فراگیران مقطع کارشناسی ارشد دوره های آموزش مجازی دانشگاه تهران"در جامعه آماری دانشجویان ارشد این دوره ها، با روش نمونه گیری تصادفی 148 دانشجو را در سال تحصیلی 87-86 در 4 رشته تحصیلی به عنوان نمونه انتخاب کرد.ابزار این پژوهش پرسشنامه و روش تجزیه و تحلیل داده های آن،ضریب توافقی دو طرفه و آزمون خی دو بود.نتایج حاکی از آن بود که بین سبک های یادگیری با موفقیت تحصیلی دانشجویان به جز سبک یادگیری جذب کننده بطور کلی رابطه معناداری وجود ندارد.
تقی زاده(1387) نیز تحقیقی با نام"مقایسه آموزش الکترونیکی و غیر الکترونیکی در پیش بینی تغییرات خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور در سال تحصیلی 87-86 “انجام داد.در این تحقیق برای تجزیه و ت
حلیل داده ها،علاوه بر استفاده از شاخص های آماری چون فراوانی،درصد،میانگین و انحراف معیار از روش آمار استنباطی ،آزمون کوواریانس و آزمون t مستقل استفاده شد.نتایج حاصل از پژوهش مزبور عبارت است از:
1.میزان خلاقیت دانشجویان آموزش الکترونیکی بیشتر از دانشجویان غیر الکترونیکی بوده است.
2.پیشرفت تحصیلی دانشجویان مجازی بیشتر از دانشجویان نیمه حضوری دانشگاه پیام نور بوده است و آنها عملکرد بهتری از خود نشان داده اند.
3.بین میزان خلاقیت در دانشجویان دختر و پسر آموزش الکترونیکی دانشگاه پیام نور،تفاوت معناداری وجود دارد.بررسی میانگین دوگروه نشان داد میزان خلاقیت دانشجویان دختر بیشتر از دانشجویان پسر بوده است.