در این پدیده تیره و در حال رشد دشوار است تا دانست که چگونه بازاریابی سبز کارامد را اعمال کرد و اصول آن چه می‌باشند زیرا که نویسندگان دارای نظرات متعددی در مورد آن می‌باشند. پولونسکی ادعا می‌کند که بازاریابی سبز، گستره وسیعی از فعالیت‌ها شامل اصلاح محصول، تغییرات برای تولید، تغییرات بسته‌بندی، تبلیغات را ترکیب می‌کند. گلوریوس- بوتنت بازاریابی سبز را به دو نیاز مبنا کاهش می‌دهد که شمولیت مدیریت برتر و اهداف بلندمدت می‌باشند که شامل اراده آموزش مصرف‌کنندگان می‌باشد. اتمن از سوی خود 5 اصل ساده از بازاریابی سبز منتشر ساخته است:
1) حصول پیام صحیح و دانستن آنچه که برای مشتریان مهم است
2) قدرت‌مندسازی آنها تا احساس کنند که منجر به تغییر می‌شوند

 
 
3) شفاف بودن؛
4) حفظ کیفیت
5) ارزیابی دقیق پیامدهای قیمت‌گذاری.
شرکت‌های ناموفق از کمبود برنامه‌ریزی و پیام بازاریابی ایجاد شده ناشی می‌شوند. اگر شرکت این پنج اصل را رعایت کند، بایستی موفق شود. برخی نویسندگان نظیر پولونسکی عناصر زیادی را به بازاریابی سبز نسبت می‌دهند و آن را به عنوان یک استراتژی واقعی و کامل در نظر می‌گیرند. پولونسکی عوامل زیادی را در بازاریابی سبز بررسی کرده است اما دیگران نظیر پارکاش آن را از ترکیب بازاریابی متفاوتی در نظر می‌گیرند. برطبق نظراو، بازاریابی سبز شامل محصول‌های سبز و شرکت‌های سبز و همچنین دستکاری 4 P‌از ترکیب بازاریابی قدیمی می‌باشد. بردلی در سال 1989 با معرفی واژه‌ی ترکیب بازاریابی سبز یک گام جلوتر نهاد. سازمان حمایت محیط‌زیست دولت کوینزلند که در این روش عمیق مطالعه داشته است با بازاریابی سبز همانند یک بازاریابی کلاسیک تعامل می‌کند که دارای چهار P با درک این است که این Pها چه مشخصاتی دارند. همچنین بازاریابی سبز را به عنوان «توسعه و ارتقاء محصولات و خدماتی که خواسته‌ها و نیازهای مشتریان شما برای کیفیت، کارایی، قیمت‌گذاری معقول و متقاعدسازی بدون داشتن اثر مهلک بر محیط‌‌زیست» برآورده سازند، تعریف کرده است. این سازمان واقعاً چهار P را به روش سبز ایجاد کرده است.
محصول:
اولین عنصر احتمالاً یکی از مهمترین اجزاء می‌باشد که محسوس‌ترین پاسخ برای نیازهای افراد می‌باشد. محصولات و بازاریابی آنها خیلی برای عموم مشهود است. با این حال، از آنجایی که محصول تنها به هدف نهایی بلکه به عناصر دیگری نظیر تولید، بسته‌بندی، مواد و غیره محدود است و چون که بازاریابی سبز بر تمام این موارد تمرکز می‌کند از این رو تصمیم گرفته شده بود تا این P‌را به سه زیرمقوله تقسیم کرد. در واقع همانطور که توسط بردلی بیان شده است، تعداد Pها مهم نیست، برخی 4 و برخی 8 P را ترجیح می‌دهند. برای این طرح تصمیم گرفته شده بود تا از رایج‌ترین مدل استفاده شود و تنها با پنج P‌بازی شود اما ایجاد تمایز در محصول در نظر گرفته شده بود که شامل موارد زیر است: محصول (هدف)، تولید و بسته‌بندی.
شرکت‌هایی که می‌خواهند بازارهای جدید در حال ظهور را برون‌یابی کنند دو احتمال دارند.
مورد اول، شناسایی نیازهای زیست‌محیطی مشتریان و توسعه محصولات برای نشان دادن این نیازها می‌باشد.
احتمال دوم مشکل در توسعه محصول زیست‌محیطی برای اثر کمتر نسبت به رقبا تشکیل می‌شود. با این حال ضروری است تا مراقب بود و از خطای رایجی که تنها برای تمرکز بر ایجاد محصول محیطی صورت می‌گیرد و منجر به محصولی می‌شود که مصرف‌کنندگان نمی‌خواهند، اجتناب کرد.
محصول جدید:
پارکاش به منظور ارائه محصول محیط‌زیست‌دوستانه‌تر، ساخت مجدد را پیشنهاد می‌دهد. ساخت مجدد به معنای ایجاد محصول جدید بر مبنای یک ایده قدیمی می‌باشد. در این ایده از محصول جدید همچنین ممکن است تا یک محصول کاملاً جدید ایجاد کرد. انتخاب شما هرچه که باشد مهم است تا ایده‌ی بهبود برای محیط را حفظ کنید. در این مبحث، لوپی، دولت کوینزلند، پارکاش و بردلی بر اهمیت کاهش اصرار می‌ورزند. این کاهش با محصولاتی بدست می‌آید که از مواد خام کمتری استفاده می‌کنند یا زائدات کمتری تولید می‌کنند؛ مزایای بیشتری نسبت به نسخه قبلی یا محصولات رقابتی ارائه می‌کند. برطبق نظر پاتی و کرین، تعریف مجدد محصول نیز مهم است یزرا که درکی از وسایل تولید و فعالیت‌های گسترده‌تر تولیدکننده ارائه می‌کند.
اتومن عامل خیلی مهم دیگری در مفهوم محصول جدید ایجاد می‌کند که طرح محصول می‌باشد. در واقع این تعیین کننده مهم اثر محیطی شرکت است زیرا که 75 درصد برآورده شده از اثر زیست‌محیطی محصول به وسیله مرحله طراحی تعیین می‌شود. توسعه‌ی محصول می‌تواند خیلی کوتاه (شاید چند ماه یا چند سال) باشد، اما اثر آن در طول یا بعد از استفاده می‌تواند برای نسل‌ها ادامه یابد.
بازیابی:
بازیابی بخش مهمی از بازاریابی سبز است. بازیابی بدین معناست:
ایجاد محصولاتی را که بتوان دوباره پردازش کرد و به مواد خام تبدیل کرد تا در محصول دیگر یا همان محصول بکار روند. لوپی و بردلی استدلال می‌کنند که مهم است تا محصولاتی طرح کرد که قابل بازیابی باشند. دولت کوینزلند نیز اضافه می‌کند که شرکت‌ها می‌توانند تلاش کنند تا محصولاتی از کالاهای بازیابی شده ایجاد کنند.
استفاده مجدد:
بردلی و پارکاش نیز استفاده مجدد را طرح می‌کنند. این امر به معنای طراحی محصولی است که بتوان آن را برای چندبرابر کردن و عدم ارتقاء جامعه مصرف در جایی که محصولات تنها یکبار بکار می‌روند، استفاده کرد.